Loppies

Mijn auto stond vrijdagmiddag nog steeds in de garage dus ik belde even met crewco, even vragen of toevallig één van mijn crewleden uit Haarlem afkomstig was. Crewco wenste niet gestoord te worden. Ze werden zelf gestoord van een nieuw software systeem waarvan de meeste de ballen snapten. Dan maar naar crewsupport, de naam zegt het al. Gelukkig hielp zij me uit de brand. Niet alleen noemde ze alle namen van de crew, ook bleek toevallig één iemand uit Haarlem te komen. Ik belde hem op en het was geregeld. Precies om drie uur in de nacht zou ik op een brug klaar staan en hij zou me oppikken. Het klinkt allemaal weer spannender dan het was …

Ik had nog behoorlijk wat uurtjes kunnen slapen dus niet geheel uitgeput begon ik aan de reis. De carnavalsvakantie is weer begonnen dus we hadden op de heenreis zo’n 40 kinderen in alle leeftijdscategorieën. En ook werden we geconfronteerd met verschillende opvoedingen. Soms ontbraken dit zelfs geheel. We waren dan ook niet onverdeeld gelukkig toen we aan het tweede deel van de dag begonnen.

Met slechts 31 passagiers vlogen we terug naar Amsterdam. Wat een verademing!

Tijdens het instappen werd ik geconfronteerd met een kibbelend, wat ouder, echtpaar. Nix was goed. Ze zaten niet aan het gangpad, de hostess had het verkeerd gedaan enz. Ik vroeg fijntjes of ze wel een leuke vakantie hadden gehad? “Vakantie? Meid, we zijn tien weken weggeweest en het was heerlijk!” Terloops ving ik iets van een Nijmeegs dialect op. Ik vroeg of ze daar vandaan kwamen en toen werden we dikke vriendinnen. Het grappige is dat elke bevolkingsgroep, misschien zelfs wel iedere regio, een andere manier van omgaan met elkaar heeft. Zo zijn de Westfriezen wat stugger en nuchterder en de Nijmegenaren directer, recht voor hun raap en kan hun humor nogal op het randje zijn. Een beetje zoals het mijne zeg maar. Ik kom daar namelijk –vroeger dan hè, héél vroeger- ook vandaan.

De rest van de vlucht verliep weer rustig, we namen onze broodnodige rust en verbaasden ons over de hoeveelheid ijs tussen de raampjes. Nu moet je weten dat ieder vliegtuigraampje aan de binnenkant bestaat uit een plastic plaatje en in de romp zit dubbel glas met een gaatje. Op het binnenste glas, in verband met de drukcabine. Als de lucht nou erg vochtig is, kan hier vocht tussen gaan zitten en op grote hoogte bij -50, bevriest dat. En dat levert dan weer leuke plaatjes op. Je moet toch wat met al die tijd die je over hebt?En toen gingen we ‘ineens’ alweer bijna landen. Hier zitten we ergens boven Nederland, ik vermoed Nieuw Vennep of Hoofddorp aan de keurige blokken te zien. En hier –eindelijk- wat leuke plaatjes van Haarlem. En ja, mijn huis staat er ook op! En in de buurt van Corus, tegenwoordig Tata, maakten we een bochtje naar rechts. Weer even langs het Rottepolderplein en toen stonden we alweer op de Polderbaan. Ik werd bij mijn gerepareerde auto afgezet en reed voorzichtig naar huis. Ik ben vastbesloten mijn auto heel gauw te gaan verkopen.