Loppies

Het is de laatste tijd rustig en dat geldt voor zowel mijn log als op mijn werk. Niet dat ik niets te doen heb, maar alles is onder controle. En dat werkt verdomd lekker.

Vandaag was weer zo'n dag waarop je niets plant maar dat dingen je gewoon overkomen. 's Middags liep ik in de lunchpauze even het centrum van Hoorn in om daar vervolgens een vlieg-collega tegen te komen. Grappig. Ik wist nog wel haar voornaam maar ik kon even niet op haar achternaam komen. Het was iets met twee a's ofzo ...

Daarna ging ik weer vlijtig verder met mijn klusjes op het werk. In de tweede helft van de middag checkte ik even de krant online. Ik zag daar een voorspelling over het weer van donderdag en ik bedacht me dat het misschien wel verstandig zou zijn om een dagje vrij te nemen. Het werk liet het toe en om nou te stranden in Hoorn. Mmmm, ik strand liever ergens anders.

Kort daarna hadden we een afspraak buiten de deur. Ergens in 'the middle of nowhere', ik wist niet dat zulke natuurgebieden nog bestonden in Nederland! Prachtige plaatjes!Aangezien ik schoenen had aangetrokken die wel leuk staan maar hartstikke lek zijn, stond ik binnen de kortste keren met natte sokken te koukleumen. Als communicatiemedewerker moet je natuurlijk op je centjes letten. Zolang de zolen er niet onder uit vallen, kunnen de schoenen nog best een tijdje mee. Mijn chef liep in een jas waarvan geen enkele knoop het overleefd had. Haar salaris moet ook aan de lage kant zijn.

Ik besprak de weerssituatie met mijn coördinator, zei dat ‘als het weer echt zo slecht zou worden, ik graag een vrije dag wilde opnemen.’ Ze gaf aan dat het ‘geen enkel probleem was.’ Ze trok haar knooploze jas nog wat dichter om zich heen.

Eenmaal thuis bedacht ik dat de slechte weerssituatie niet alleen gevolgen heeft voor het verkeer op de weg maar vooral ook voor het vliegverkeer. Daarom dacht ik dat er waarschijnlijk wel freelance stewardessen nodig zouden hebben, dan nam ik toch maar die vrije dag op. Even checken met mijn chef en het was geen probleem. Ik belde crewco …

“Goedemiddag XXXXX met XXXX.”
“Hey XXXX, met Marjolein.”
“Hey Loppies! Nou dat is toevallig, ik heb net je log open staan maar ik heb nog geen tijd gehad om te lezen.”

We lachten even, kletsen wat bij en toen gooide ik de knuppel even in het hoenderhok.

“Ja, ik dacht ik bel even, gezien het weeralarm van morgen dacht ik dat er misschien wel een vlucht open zou staan.”
“Weeralarm????”
“Eeh ja, dat stond net op internet. Het KNMI heeft ivm heftige sneeuwval die morgen over heel Nederland wordt verwacht een weeralarm afgekondigd.”
“Ow, nou, da’s goed dat je belt dan. Ik denk wel dat we daarop moeten anticiperen. We bellen je zo terug!”

Voor we ophingen fluisterde ik haar nog toe dat “ze gewoon net moest doen of zij iets over het weeralarm had gehoord, niet ik.”

Tien minuten later werd ik teruggebeld dor haar collega. Ik kan vliegen. Ik kon kiezen uit een ochtend-München, Kopenhagen, Malaga of een Madeira. Een ochtendvlucht is wel zo handig, ondanks de sneeuwval ben ik naar alle waarschijnlijkheid wel (laat) in de middag terug. Keurig op tijd voor mijn nachtrust voor de vrijdag op kantoor.

Ik koos voor de laatste bestemming, FNC, als je vliegt moet je wel uren maken. Anders kan ik nooit nieuwe schoenen kopen. Ik vroeg nog of ik moest ‘purseren’ of dat er al een purser op stond. “Je vliegt met XXXX XXaaX en die is purser op je vlucht!”

Ik viel van mijn stoel.

Laat dat nou dezelfde persoon zijn die ik vanmiddag in Hoorn tegen het lijf liep!

PS Waarom ik wel ga vliegen en niet ga werken op kantoor? Omdat Schiphol-Haarlem nog wel te rijden is in de sneeuw, vijftig kilometer door de polder is weer een heel ander verhaal.