Loppies

Alle plechtigheden zijn inmiddels achter de rug. Het was druk op beide kerkdiensten. Dat deed me goed, nene was een moeilijke maar ook geliefde tante!
En nu is nene begraven en het leven gaat door.

Nou ja, dat zeggen ze. Ik moet zeggen dat ik het er toch moeilijker mee heb dan ik eerder dacht. Al zag ik mijn kleine omaatje niet dagelijks of wekelijks zoals vroeger het geval was, de dood is gelijk zo definitief. En dan pas wordt je met je neus op de feiten gedrukt. Voorheen kon je altijd langskomen, nene was er gewoon. Toen mijn zusjes en ik klein waren zaten we ieder weekend bij nene en tete. Zij waren voor een groot gedeelte verantwoordelijk voor onze opvoeding. Nu zij er beiden niet meer zijn is onze jeugd echt definitief afgesloten. Raar hoor.

PS en zojuist is mijn uitlaat onder de auto vandaan gevallen. Wordt vervolgd.