Loppies

En ja, ik mocht weer vliegen! Het was wel een korte en een late vlucht maar dat mocht de pret niet drukken. Om kwart voor acht in de avond meldde ik me gisteren aan voor een Barcelona. Ik was erg benieuwd naar het type passagiers dat we aan boord zouden hebben … Ik bedoel, voor een aantal kinderen is de vakantie al begonnen.

Heen viel het allemaal wel mee, ongeveer fifty-fifty verdeling qua leeftijd. De ene helft nog geen 18, de andere helft nog geen 65. Geen spannende zaken te melden dus. Behalve dat drie passagiers niet op kwamen dagen bij de gate en dat we hun bagage verwijderd hebben. En op BCN liepen we een half uur vertraging op. En niet omdat de bus vanuit Salou vertraging had.

Met tussenpozen van bijna tien minuten kregen we de passagiers per bus aangeleverd vanaf het luchthavengebouw. Voila; vertraging. Het zullen wel daluren geweest zijn op Barca; links, rechts, voor en achter ons wemelde het van de prijsvechters. En dan de passagiers. Van onze 186 inzittenden waren er slechts 4 die de veertig gepasseerd waren. De rest was nog geen 18. Even twijfelden we nog of we om legitimatie moesten vragen vanwege het vele bier dat besteld werd …

Ik was net de doelgroep van de Veilig Vrijen-campagne aan het tellen toen ik ineens, uit het niets, een hand voor mijn gezicht zag opdoemen, zo’n twintig cm van mijn gezicht af.

*FLITS*

Ik was even verblind. Ik werd gewoon ongevraagd op de foto gezet door zo’n … zo’n,… stuk ****. Intern ontplofte ik zowat, blind van woede zeg maar. Het lijkt wel alsof je als vliegtuigpersoneel vogelvrij bent. Aangezien ik niet in een dierentuin werk of woon, bleef ik staan, keek haar strak aan en sommeerde haar per direct de foto te wissen. Ze keek me aan, schrok waarschijnlijk van de blik in mijn ogen en deed direct wat ik vroeg, te verbouwereerd om te reageren. Je krijgt waar je om vraagt.

Tijdens de vlucht gedroegen ze zich verder wel. Misschien een beetje baldadig maar ja, wat wil je ook met al die hormonen in je lijf?

Om drie uur ’s nachts zette onze gezagvoerder de wielen weer aan de grond …
Tijd om naar bed te gaan!

(Overigens niet met de gezagvoerder maar heel braaf in mijn uppie!)