donderdag 5 juli 2007
Met slechts een paar minuten -55- vertraging vertrokken we richting Kreta. De machine was gelukkig niet heel vol (123 pax) en het leek een rustige vlucht te worden.Gelukkig maar want ik had net een vervelend gesprek gehad en daar was ik nog niet helemaal van hersteld.
Aan boord veel jongeren en een oudere jongere, DJ J. Ik herkende hem in eerste instantie niet maar de jeugd aan boord wèl. Ik had het kunnen weten; hij droeg een petje…
Zonder gekke dingen naderden we het einde van de vlucht. Ik ging nog een laatste rondje met de vuilniskar door de cabine en ineens krijg ik een lege literfles Bailey’s in mijn handen geduwd. Tsja, wat doe je dan?
a) Je vraagt, “heeft het gesmaakt?”
b) Je kijkt alleen maar verbaasd en je loopt door.
c) Je vraagt hem waarom hij die fles heeft leeggedronken, hij moet toch weten dat dit niet mag?
Ik koos voor antwoord c (ja ik weet het, het is belerend maar ja, wat moet je anders?)
Ik kreeg een grote mond “weet je wel wat ik al met mijn credit card hier aan boord heb uitgegeven” en “ach, waar bemoei je je mee wijf, loop door.”
Nu moet ik weer even wat uitleg geven want iedere lezer interpreteert mijn weblog anders dus voilá:
De reden waarom passagiers geen eigen meegebrachte alcoholische dranken mogen drinken aan boord heeft niets te maken met het feit dat wij graag omzet willen verhogen maar met vliegveiligheid. Als wij als crew niet in de gaten hebben dat pax laveloos zijn, bemoeilijkt dat onze (en die van de passagiers) overlevingskans in geval van nood. Bijvoorbeeld bij een evacuatie. Maar goed, je begrijpt, na de eerdere reactie van deze passagier had het niet veel zin om dit aan hem uit te leggen, hij stond er niet voor open en was duidelijk bezig om indruk te maken op alle 17-jarige medereizigers om hem heen die duidelijk uit zijn fles hadden mee mogen drinken.
Dus liet ik het voor wat het was en ging ik weer naar voren. Ik informeerde de gezagvoerder over de situatie en die stelde gelijk voor om de politie op Kreta te informeren. Ik had daar eigenlijk geen zin in, gezien het feit dat dit soort situaties vaak in mijn nadeel worden uitgelegd. Wel checkten we voor de zekerheid nog even de naam van de passagier. Hij was gaan verzitten van rij 7 naar rij 25.
Tijdens het taxiën –waarbij ik speech dat mensen moeten blijven zitten met hun riemen vast tot we stil staan bij de gate- zie ik een schim door het gangpad lopen die eindigt bij rij 7. Navraag bij mijn collega achterin leert dat het gaat om dezelfde persoon. Voor de gezagvoerder was de maat vol; de politie werd geïnformeerd.
Zo gezegd, zo gedaan. We stapten uit via één deur, de gezagvoerder stond naast me op de trap en twee treden lager de mannen van de Griekse politie. Onderaan de trap stond mijn collega van achterin, voor het geval ik de passagier niet zou herkennen. Op het moment dat deze passagier triomfantelijk het vliegtuig wil verlaten, knik ik naar de gezagvoerder en loop ik de machine weer in. Ik vertrouwde die passagier voor geen meter, hij had al eerder laten blijken complete maling aan mij te hebben. Toen ik me weer omdraaide zag ik deze Turkse passagier, met onder iedere oksel een Griekse politieagent, van de trap getild worden, zo de politiebus in. Hij wist niet wat hem overkwam en dat wilden we graag even zo laten.
Ondertussen namen we afscheid van alle lieve, aardige aan vakantie toe zijnde passagiers. En toen gingen we ons beraden over de te volgen stappen. Geluk bij een ongeluk was dat deze passagier van Turkse afkomst was en dat de Grieken daar niet zo dol op zijn.
We wogen alle opties af: aangifte doen betekende een fikse vertraging maar dat hadden we er graag voor over. Ik stelde voor om onze gezagvoerder met deze passagier te laten praten. Voor mijn functie had de man geen respect maar vier gouden strepen op een boom van een vent dat is andere koek. Zo gezegd, zo gedaan.
De passagier heeft heel duidelijk te verstaan gekregen dat we zijn naam genoteerd hebben en dat deze doorgegeven wordt aan de crew van de terugvlucht. Als hij ook maar één kik geeft op die vlucht wordt hij op Schiphol opgewacht door de marechaussee en volgt er een proces verbaal. De man had duidelijk door dat het stoere spelletje voorbij was en knikte begrijpend.
De afhandeling vertelde dat de Griekse politie zijn naam ook nog genoteerd had en tegelijk zijn paspoort gekopieerd had omdat dit soort types vaak doorgaan en in Chersonissos nog meer rotzooi gaan trappen. Nu gingen ze hem gewoon continu in de gaten houden. En daar was ik weer onder de indruk van!
En de terugvlucht verliep weer zoals het hoorde, zonder incidenten en met alleen maar tevreden slapende passagiers.
Wat een dag weer…
Aan boord veel jongeren en een oudere jongere, DJ J. Ik herkende hem in eerste instantie niet maar de jeugd aan boord wèl. Ik had het kunnen weten; hij droeg een petje…
Zonder gekke dingen naderden we het einde van de vlucht. Ik ging nog een laatste rondje met de vuilniskar door de cabine en ineens krijg ik een lege literfles Bailey’s in mijn handen geduwd. Tsja, wat doe je dan?
a) Je vraagt, “heeft het gesmaakt?”
b) Je kijkt alleen maar verbaasd en je loopt door.
c) Je vraagt hem waarom hij die fles heeft leeggedronken, hij moet toch weten dat dit niet mag?
Ik koos voor antwoord c (ja ik weet het, het is belerend maar ja, wat moet je anders?)
Ik kreeg een grote mond “weet je wel wat ik al met mijn credit card hier aan boord heb uitgegeven” en “ach, waar bemoei je je mee wijf, loop door.”
Nu moet ik weer even wat uitleg geven want iedere lezer interpreteert mijn weblog anders dus voilá:
De reden waarom passagiers geen eigen meegebrachte alcoholische dranken mogen drinken aan boord heeft niets te maken met het feit dat wij graag omzet willen verhogen maar met vliegveiligheid. Als wij als crew niet in de gaten hebben dat pax laveloos zijn, bemoeilijkt dat onze (en die van de passagiers) overlevingskans in geval van nood. Bijvoorbeeld bij een evacuatie. Maar goed, je begrijpt, na de eerdere reactie van deze passagier had het niet veel zin om dit aan hem uit te leggen, hij stond er niet voor open en was duidelijk bezig om indruk te maken op alle 17-jarige medereizigers om hem heen die duidelijk uit zijn fles hadden mee mogen drinken.
Dus liet ik het voor wat het was en ging ik weer naar voren. Ik informeerde de gezagvoerder over de situatie en die stelde gelijk voor om de politie op Kreta te informeren. Ik had daar eigenlijk geen zin in, gezien het feit dat dit soort situaties vaak in mijn nadeel worden uitgelegd. Wel checkten we voor de zekerheid nog even de naam van de passagier. Hij was gaan verzitten van rij 7 naar rij 25.
Tijdens het taxiën –waarbij ik speech dat mensen moeten blijven zitten met hun riemen vast tot we stil staan bij de gate- zie ik een schim door het gangpad lopen die eindigt bij rij 7. Navraag bij mijn collega achterin leert dat het gaat om dezelfde persoon. Voor de gezagvoerder was de maat vol; de politie werd geïnformeerd.
Zo gezegd, zo gedaan. We stapten uit via één deur, de gezagvoerder stond naast me op de trap en twee treden lager de mannen van de Griekse politie. Onderaan de trap stond mijn collega van achterin, voor het geval ik de passagier niet zou herkennen. Op het moment dat deze passagier triomfantelijk het vliegtuig wil verlaten, knik ik naar de gezagvoerder en loop ik de machine weer in. Ik vertrouwde die passagier voor geen meter, hij had al eerder laten blijken complete maling aan mij te hebben. Toen ik me weer omdraaide zag ik deze Turkse passagier, met onder iedere oksel een Griekse politieagent, van de trap getild worden, zo de politiebus in. Hij wist niet wat hem overkwam en dat wilden we graag even zo laten.
Ondertussen namen we afscheid van alle lieve, aardige aan vakantie toe zijnde passagiers. En toen gingen we ons beraden over de te volgen stappen. Geluk bij een ongeluk was dat deze passagier van Turkse afkomst was en dat de Grieken daar niet zo dol op zijn.
We wogen alle opties af: aangifte doen betekende een fikse vertraging maar dat hadden we er graag voor over. Ik stelde voor om onze gezagvoerder met deze passagier te laten praten. Voor mijn functie had de man geen respect maar vier gouden strepen op een boom van een vent dat is andere koek. Zo gezegd, zo gedaan.
De passagier heeft heel duidelijk te verstaan gekregen dat we zijn naam genoteerd hebben en dat deze doorgegeven wordt aan de crew van de terugvlucht. Als hij ook maar één kik geeft op die vlucht wordt hij op Schiphol opgewacht door de marechaussee en volgt er een proces verbaal. De man had duidelijk door dat het stoere spelletje voorbij was en knikte begrijpend.
De afhandeling vertelde dat de Griekse politie zijn naam ook nog genoteerd had en tegelijk zijn paspoort gekopieerd had omdat dit soort types vaak doorgaan en in Chersonissos nog meer rotzooi gaan trappen. Nu gingen ze hem gewoon continu in de gaten houden. En daar was ik weer onder de indruk van!
En de terugvlucht verliep weer zoals het hoorde, zonder incidenten en met alleen maar tevreden slapende passagiers.
Wat een dag weer…
Comments:
Een reactie posten
Webloggers
Loppies' links
- Selective
- LaDoll
- ATCbox
- Van Stoffelen
- Wakeboard Loosdrecht
- Air Waseens ...
- Crewlounge
- Peter Cuyper
- Skyters
