Loppies

Op dit moment vlieg ik me echt een ongeluk! Letterlijk.

Gisteravond kwam ik namelijk terug van een een erg leuk Faro-vlucht. Ik neuriede 'why tell me why' mijn wijk in -waar voor de gelegenheid geen straatverlichting te bespeuren was- en hierdoor zag ik een paaltje over het hoofd. Sindsdien is 'why tell me why' niet meer uit mijn hoofd te slaan.

Boem!
Zo mijn zijkant aan gort. Ik ga maandag maar even de schade laten opnemen. Ik hou mijn hart vast. En ook de deur maar, anders valt ie eraf.

Enfin. De vlucht naar Faro. Het was een lijndienst, mijn meest favoriete, en het publiek was als vanouds. Beleefd, rustig, tevreden en coulant. "Oh, uitverkocht? Da's jammer, doe maar iets anders dan, maakt niet uit wat!"

En terug was het -eindelijk- weer eens tijd voor wat BN-ers. Het is zo lang geleden dat ik er een paar gezien had! Zo was daar Anita M. met haar gezin. Wat een aardige vrouw, nul kapsones, gewoon heel aardig.

En vanavond gaat de reis naar Kreta. Ja, eigenlijk is het een soort stopje. Maar dan zonder rust, wel verspreid over twee dagen. Morgenochtend land ik weer en dan ben ik nèt voor de ochtendspits thuis ...