Loppies

Dat het leven in de lucht niet alleen maar Rozengeur en Witte Wijn is bewijst de afgelopen vlucht weer eens in alle hevigheid. Ieder vlucht is anders, soms saai, soms heel leuk en soms ook zeer vervelend. Hoeveel mensen je ook bedanken bij het uitstappen, die ene passagier die het niet naar zijn of haar zin heeft gehad en die zijn ongenoegen bij je heeft geuit, die blijft toch hangen in je hoofd...
Gisteren hadden we een lange vlucht op de Boeing 737-700, 149 stoelen in totaal maar niet allemaal bezet. De vluchtduur heen was 4 uur en 15 minuten. 9 kinderen onder de 5 en 8 babies. Terug, vertrektijd ex FUE 21.00 uur Nederlandse tijd, met 18 kinderen onder de 5 en 9 babies. Hoeveel kussentjes krijg je dan mee? Ongeveer 15... Dat gaat dus fout!
Ons verhaal ging als volgt, ongeveer een uur na take off komt er een meneer vanaf rij 1 naar de voorste pantry en hij vraagt om twee kussentjes. Helaas hadden we even daarvoor alle kussens al uitgedeeld en dan gaan de kleinste kinderen voor, en nog 'helaas-er', we hadden niet genoeg om ook de voorste drie rijen van kussens te voorzien... Ik wil niet al te veel uitwijden maar deze meneer pikte het niet. Hij eiste kussentjes, onze namen, een klachtenbrief etc. Bovendien stelde hij zich erg dreigend op naar mijn collega en ik schoot haar te hulp, vertelde hem dat we helaas niks voor hem konden doen, op is op. Vervolgens richtte hij zijn woede op mij en ging dreigend voor me staan, hij wilde nu alleen nog maar mijn naam en en dat alles vond plaats binnen mijn persoonlijke cirkel. De meneer stond inmiddels 10 cm van mijn gezicht te tieren. Ik had er genoeg van, stuurde hem terug naar zijn plaats en draaide me om. Het heeft geen zin om met iemand te praten die je niet uit laat praten en op voorhand alles wat je zegt in twijfel trekt. Zijn vrouw was intussen ook opgestaan en stuurde hem met succes terug naar zijn plaats. Ze bood ons haar excuses aan en was heel redelijk. Ze snapte dat wij ook maar op pad gestuurd worden met veel te weinig kussens en dekens maar wel vervelend dat zij daar nu net de dupe van werden want ze hadden al tijdens het instappen gevraagd om die kussentjes. Duidelijk verhaal en ik bood haar dan ook aan om van dekentjes-opgerold-in-kussensloopjes (die waren in overvloede aanwezig) een provisorisch kussentje in elkaar te draaien. Probleem opgelost. Als die meneer zich normaal had gedragen had ik em dat ook aangeboden maar toen ie uit zijn fontanel schoot was voor mij ook de maat vol!

De meneer echter bleef zich de rest van de vlucht op mij concentreren. Hij wrong zich in allerlei bochten om toch maar mijn naambordje te kunnen lezen. Helaas lukte hem dat niet en toen zocht ie naar een ander middel; ineens was daar een FLITS! Hij had mij ongevraagd op de foto gezet!

Tsja, dat mag niet hè? De gezagvoerder heeft uiteindelijk ingegrepen en de man heeft ter plekke de foto van mij moeten verwijderen! We zijn geen loslopende BN-ers met vrij portretrecht...
En verder? Ach, de man bleef ontevreden. Zijn vrouw liet ons echter heel duidelijk weten dat hij zwaar overtrokken gereageerd had en dat wat haar betreft daarmee de kous af was.
En toen was het alweer half twee, we landden op de Polderbaan en na twintig minuten taxieën stonden we eindelijk aan de gate en gingen we richting de crewroom om ons welverdiende dispatch drankje te gaan nuttigen!