Loppies

En dan zijn er weleens van die dagen waarvan je achteraf zegt "had ik dat maar niet gedaan..."

Ik werd gebeld door crewco. Of ik niet wilde vliegen op vrijdag. IK zei eerst 'nee' (dat had ik ook zo moeten laten) maar het ging toch weer kriebelen, je voelt je ietwat schuldig enzo (tsja, ze bellen toch niet zomaar?) en dus belde ik ze terug. Ik mocht om 3.05 melden voor een Mytellini.

Gelukkig was ik nog moe van de dag ervoor dus ik kroop om 19:00 uur onder mijn dekbed. En om half negen was ik er weer uit. Slapen lukte niet. Na alleen maar rondgedraaid te hebben en alle hoeken van het bed te hebben gezien, stond ik om 2:00 uur weer naast mijn bed. En toen ik naar mijn werk reed werd ik pas moe. En dat ging zo de hele vlucht door. Ik moest echt mijn ogen en oren open houden want die man met de hamer kwam uit de meest onverwachte hoeken. Maar, mijn collega's waren fantastisch. We hielden elkaar wakker; we schonken koffie voor elkaar in en als we zagen dat hoofden gingen knikkebollen, stootten we elkaar onopvallend aan zodat de passagiers (die overigens allemaal sliepen) niets door zouden hebben.

Op Mytellini namen we afscheid van de passagiers en kregen we een slot aan onze broek. Een dik half uur na schema mochten we pas vertrekken. Dus tijd voor een fotoshoot. Kennen jullie de Rorschach-test? Wat zien jullie dan in dit plaatje?Ach, weet je wat weer het grappige is aan zo'n dag? Dan kom je aan op Schiphol, je stapt je auto in voor een rit naar Nijmegen en je bent ongeveer tot Utrecht klaarwakker. En dan ga je min of meer slalommend om al die mannen met hamers heen richting Nijmegen om in de stoel te stappen van een man met een boor. Jawel, het was weer tijd voor de tandarts. Ik denk dat ik morgen maar even een dagje vrij neem ...